Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DOe seyde de HEERE tot Samuel, Hoe lange draecht ghy leet om Saul, dien ick doch verworpen hebbe, dat hy geen Coninck zy over Israël? vult uwen hoorn met olye, ende gaet henen, Ick sal u senden tot Isaï den Bethlehemiter, want ick hebbe my eenen Coninck onder sijne sonen uytgesien. |
| 2 Maer Samuel seyde, Hoe soude ick henen gaen? Saul sal het doch hooren ende my dooden: doe seyde de HEERE, Neemt een kalf van de runderen met u, ende segt, Ick ben gekomen om den HEERE offerhande te doen. |
| 3 Ende ghy sult Isaï ten offer noodigen, ende ick sal u te kennen geven wat ghy doen sult, ende ghy sult my salven dien ick u seggen sal. |
| 4 Samuel nu dede ’t gene de HEERE gesproken hadde, ende hy quam te Bethlehem. Doe quamen de Outste der stadt bevende hem te gemoete, ende seyden, Is uwe komste [met] vrede? |
| 5 Hy dan seyde, Met vrede, ick ben gekomen om den HEERE offerhande te doen, heylicht u, ende komt met my te offer: ende hy heylichde Isaï, ende sijne sonen, ende hy noodigdese ten offer. |
| 6 Ende ’t geschiedde doe sy inquamen, so sach hy Eliab aen, ende dachte, sekerlick is [dese] voor den HEERE, sijn gesalfde. |
| 7 Doch de HEERE seyde tot Samuel, En siet sijn gestalte niet aen, nochte de hoochte sijner statuere, want ick hebbe hem verworpen: want ’t en is niet gelijck de mensche siet, want de mensche siet aen dat voor oogen is, maer de HEERE siet het herte aen. |
| 8 Doe riep Isaï Abinadab, ende hy dede hem voor by het aengesichte Samuels gaen: doch hy seyde, Desen heeft de HEERE oock niet verkoren. |
| 9 Daerna liet Isaï Samma voor by gaen: Doch hy seyde, desen en heeft de HEERE oock niet verkoren. |
| 10 Also liet Isaï sijn seven sonen voorby het aengesichte Samuels gaen: doch Samuel syde tot Isaï, de HEERE en heeft dese niet verkoren. |
| 11 Voorder seyde Samuel tot Isaï, Zijn dit alle de Iongelingen? ende hy seyde, De kleynste is noch overich, ende siet, hy weydet de schapen: Samuel nu seyde tot Isaï, Sendt henen, ende laet hem halen, want wy en sullen niet rontom aensitten tot dat hy hier sal gekomen zijn. |
| 12 Doe sondt hy henen, ende bracht hem in, (hy nu was rootachtich, mitsgaders schoon van oogen, ende schoon van aensien) ende de HEERE seyde, Staet op, salft hem, want dese ist. |
| 13 Doe nam Samuel den oly-hoorn, ende hy salfde hem in ’t midden sijner broederen, ende de Geest des HEEREN wert veerdich over David van dien dach af ende voortaen: daerna stont Samuel op, ende hy ginck nae Rama. |
| 14 Ende de Geest des HEEREN weeck van Saul: ende een boose geest van den HEERE verschrickte hem. |
| 15 Doe seyden Sauls knechten tot hem: Siet doch, een boose geest Godes verschrickt u. |
| 16 Onse heere segge doch uwen knechten, die voor u aengesicht [staen], dat sy eenen man soecken, die op de harpe spelen kan: ende het sal geschieden, als de boose geest Godes op u is, dat hy met sijne hant spele, dat het beter met u worde. |
| 17 Doe seyde Saul tot sijne knechten: Siet my doch eenen man uyt, die wel spelen kan, ende brengt hem tot my. |
| 18 Doe antwoordde een van de jongelingen, ende seyde, Siet, ick hebbe gesien eenen sone Isaï des Bethlehemiters die spelen kan, ende hy is een dapper helt, ende een krijchsman, ende verstandich in saken, ende een schoon man, ende de HEERE is met hem. |
| 19 Saul nu sondt boden tot Isaï, ende seyde, Sendt uwen sone David tot my, die by de schapen is. |
| 20 Doe nam Isaï eenen esel met broot, ende eenen lederen sack met wijn, ende een geyten-bocxken: ende sondtse door de hant sijnes soons Davids aen Saul. |
| 21 Also quam David tot Saul, ende hy stont voor sijn aengesichte: ende hy beminde hem seer, ende hy wiert sijn wapen-drager. |
| 22 Daerna sondt Saul tot Isaï, om te seggen: Laet doch David voor mijn aengesichte staen, want hy heeft genade in mijne oogen gevonden. |
| 23 Ende ’t geschiedde, als de geest Godes over Saul was, so nam David de harpe, ende hy speelde met sijne hant: dat was Saul eene verademinge, ende het wert beter met hem, ende de boose geest weeck van hem. |
