Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DE arme in sijne oprechticheyt wandelende, is beter dan de verkeerde van lippen, ende die een sot is. |
| 2 Oock en is de ziele sonder wetenschap niet goet: ende die met de voeten haestich is, sondicht. |
| 3 De dwaesheyt des menschen sal sijnen wech verkeeren: ende sijn herte sal sich tegen den HEERE vergrammen. |
| 4 Het goet brengt vele vrienden toe: maer de arme wort van sijnen vrient gescheyden. |
| 5 Een valsch getuyge en sal niet onschuldich zijn: ende die leugenen blaest, en sal niet ontkomen. |
| 6 Vele smeecken het aengesichte des Princen; ende een yeder is een vrient den genen, die giften geeft. |
| 7 Alle de broederen des armen haten hem: hoe veel te meer gaen sijne vrienden verre van hem? hy looptse na [met] woorden, die niet en zijn. |
| 8 Die verstant bekomt heeft sijne ziele lief; hy neemt de verstandicheyt waer, om het goede te vinden. |
| 9 Een valsch getuyge en sal niet onschuldich zijn: ende die leugenen blaest, sal vergaen. |
| 10 De weelde en staet eenen sot niet wel: hoe veel min eenen knecht te heerschen over Vorsten. |
| 11 Het verstant des menschen vertreckt sijnen toorn: ende sijn cieraet is, de overtredinge voor by te gaen. |
| 12 Des Conincks gramschap is als het brullen eens jongen leeuws: maer sijn welgevallen is als dauw op het kruyt. |
| 13 Een sotten soon is sijnen vader groote elende: ende de kijvagien eener vrouwe, [als] een gestadich druypen. |
| 14 Huys, ende goet is eene erve vande vaderen: maer eene verstandige vrouwe is vanden HEERE. |
| 15 Luyheyt doet in diepen slaep vallen: ende eene bedriechlicke ziele sal hongeren. |
| 16 Die het gebodt bewaert, bewaert sijne ziele: die sijne wegen veracht, sal sterven: |
| 17 Die sich des armen ontfermt, leent den HEERE: ende hy sal hem sijne weldaet vergelden. |
| 18 Tuchticht uwen soon, alsser noch hope is: maer en verheft uwe ziele niet, om hem te dooden. |
| 19 Die groot is van grimmicheyt, sal straffe dragen: want so ghy [hem] uyt-reddet, so sult ghy noch moeten voort-varen. |
| 20 Hoort raet, ende ontfangt tucht; op dat ghy in u laetste wijs zijt. |
| 21 In ’t herte des mans zijn vele gedachten: maer de raet des HEEREN die sal bestaen. |
| 22 De wensch des menschen is sijne weldadicheyt: maer de arme is beter dan een leugenachtich man. |
| 23 De vreese des HEEREN is ten leven: want men sal versadicht zijnde vernachten; met het quaet en salmen niet besocht worden. |
| 24 Een luyaert verbercht de hant inde boesem: ende hy en salse niet weder aen sijnen mont brengen. |
| 25 Slaet den spotter, so sal de slechte cloecksinnich worden: ende bestraft den verstandigen, hy sal wetenchap begrijpen. |
| 26 Wie den vader verwoest, [ofte] de moeder verjaecht; is een soon die beschaemt maeckt, ende schande aendoet. |
| 27 Laet af, mijn soon, hoorende de tucht, af te dwalen vande redenen der wetenschap. |
| 28 Een Belials getuyge bespott het recht: ende de mont der godtloosen slockt de ongerechticheyt in. |
| 29 Gerichten zijn voor den spotters bereydet: ende slagen voor den rugge der sotten. |
