Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ELcke wijse vrouwe bouwt haer huys; maer die seer dwaes is, breeckt het af met hare handen. |
| 2 Die in sijne oprechticheyt wandelt, vreest den HEERE: maer die afwijckt in sijne wegen, veracht hem. |
| 3 In den mont des dwasen is een roede des hoochmoets: maer de lippen der wijsen bewaren hen. |
| 4 Alsser geene ossen en zijn, so is de kribbe reyn: maer door de kracht van den Os is der inkomsten veel. |
| 5 Een waerachtich getuyge en sal niet liegen: maer een valsch getuyge blaest leugenen. |
| 6 De spotter soeckt wijsheyt, ende daer en is geene: maer de wetenschap is voor den verstandigen licht. |
| 7 Gaet wech vande tegenwoordicheyt eens sotten mans, want ghy en soudt [by hem] geene lippen der wetenschap mercken. |
| 8 De wijsheyt des kloecksinnigen is sijnen wech te verstaen: maer dwaesheyt der sotten is bedriegerye. |
| 9 Elck dwaes sal de schult verbloemen: maer onder de oprechte is goetwillicheyt. |
| 10 Het herte kent sijn eygen bittere droefheyt: ende een vreemde en sal sich met desselfs blijdschap niet vermengen. |
| 11 Het huys der godtloosen sal verdelgt worden: maer de tente der oprechten sal bloeyen. |
| 12 Daer is een wech, die yemant recht schijnt: maer ’tlaetste van dien, zijn wegen des doots. |
| 13 Het herte sal oock in’t lacchen smerte hebben: ende het laetste van die blijdschap is droefheyt. |
| 14 Die afkeerich van herten is, sal van sijne wegen versadigt worden; maer een goet man, van sich selven. |
| 15 De slechte gelooft alle woort: maer de kloecksinnige merckt op sijnen ganck. |
| 16 De wijse vreest, ende wijckt van ’t quade: maer de sot is oploopende toornich, ende sorgeloos. |
| 17 Die haestich is tot toorn, sal dwaesheyt doen: ende een man van schendelicke verdichtselen sal gehaet worden. |
| 18 De slechte erven dwaesheyt: maer de kloecksinnige sullen sich met wetenschap kroonen. |
| 19 De quade buygen voor het aengesichte der goeden neder: ende de godtloose voor de poorten des rechtveerdigen. |
| 20 De arme wort selfs van sijnen vrient gehaet: maer de liefhebbers des rijcken zijn vele. |
| 21 Die sijnen naesten veracht, sondigt: maer die sich der nederigen ontfermt, die is wel gelucksalig. |
| 22 En dwalen sy niet, die quaet stichten? maer weldadicheyt, ende trouwe is voor de gene, die goet stichten. |
| 23 In allen smertelicken arbeyt is overschot: maer het woort der lippen [streckt] alleen tot gebreck. |
| 24 Der wijsen kroone is haren rijckdom: de dwaesheyt der sotten is dwaesheyt. |
| 25 Een waerachtich getuyge reddet de zielen: maer die leugens blaest, is een bedrieger. |
| 26 In de vreese des HEEREN is een sterck vertrouwen, ende hy sal sijnen kinderen een toevlucht wesen. |
| 27 De vreese des HEEREN is een sprinck-ader des levens, om af te wijcken van de stricken des doots. |
| 28 In de menichte des volcks is des Conincks heerlickheyt: maer in gebreck van volck is eens Vorsten verstooringe. |
| 29 De lanckmoedige is groot van verstant: maer die haestich is van gemoede, verheft de dwaesheyt. |
| 30 Een gesont herte is ’tleven des vleesches: maer nijdt is verrottinge der beenderen. |
| 31 Die den armen verdruckt, smadet desselven Maker: maer die sich des nootdurftigen ontfermt, die eert hem. |
| 32 De godtloose sal henen gedreven worden in sijn quaet: maer de rechtveerdige betrouwt [selfs] in sijnen doot. |
| 33 Wijsheyt rust in ’t herte des verstandigen: maer dat in’t binnenste der sotten is, wort bekent. |
| 34 Gerechticheyt verhoocht een volck: maer de sonde is eene schandvlecke der natien. |
| 35 Het welbehagen des Conincks is over een verstandich knecht: maer sijn verbolgentheyt sal zijn [over] den genen, die beschaemt maeckt. |
