Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
1 DE stamme Manasse hadde oock een lot, om dat hy Iosephs eerstgeborene was: [te weten] Machir, de eerstgeborene van Manasse, de vader Gileads, om dat hy een krijchsman was, so hadde hy Gilead ende Basan. |
2 Oock hadden de overgeblevene kinderen Manasse [een lot] nae hare huysgesinnen, [te weten] de kinderen Abiëzer, ende de kinderen Heleks, ende de kinderen Asriël, ende de kinderen Sechem, ende de kinderen Hepher, ende de kinderen Semida: Dit zijn de mannelicke kinderen Manasse des soons Iosephs, nae hare huysgesinnen. |
3 Zelaphead nu de sone Hephers des soons Gileads, des soons Machirs, des soons Manasse, en hadde geen sonen, maer dochters: ende dit zijn de namen sijner dochteren, Machla, ende Noa, Hogla, Milcha, ende Tirza. |
4 Dese dan traden toe voor het aengesichte Eleazars des Priesters, ende voor het aengesichte Iosua des soons Nun, ende voor het aengesichte der Overste, seggende; De HEERE heeft Mose geboden datmen ons een erfdeel geven soude in het midden onser broederen: Daerom gaf hy haer, nae den mont des HEEREN, een erfdeel in het midden der broederen hares vaders. |
5 Ende Manasse vielen tien snoeren toe, behalven het lant Gilead, ende Basan, dat op gene zijde der Iordane is. |
6 Want de dochteren Manasse erfden een erfdeel in het midden sijner sonen: Ende ’t lant Gilead hadden de overgeblevene kinderen Manasse. |
7 Soo dat de lantpale Manasse was van Aser af tot Michmethat, die voor aen Sechem is: Ende dese lantpale gaet te rechterhant tot aen de inwoonders van Entappuach. |
8 Manasse hadde wel het lant Tappuach, maer Tappuah selfs aen de lantpale Manasse hadden de kinderen Ephraims. |
9 Daerna komt de lantpale af nae de beke Kana tegen ’t Zuyden der beke: Dese steden zijn Ephraims in het midden der steden Manasse: Ende de lantpale Manasse is aen ’t Noorden der beke, ende hare uytgangen zijn aen de Zee. |
10 ’T was Ephraims tegen ’t Zuyden, ende tegen ’t Noorden was het Manasses, ende de Zee was sijne lantpale: ende aen ’t Noorden stieten sy aen Aser, ende aen ’t Oosten aen Issaschar. |
11 Want Manasse hadde in Issaschar, ende in Aser, Beth-Sean, ende hare onderhoorige plaetsen, ende Iibleam, ende hare onderhoorige plaetsen, ende de inwoonderen te Dor, ende hare onderhoorige plaetsen, ende de inwoonderen te En-dor, ende hare onderhoorige plaetsen, ende de inwoonderen te Thaanach, ende hare onderhoorige plaetsen, ende de inwoonderen te Megiddo, ende hare onderhoorige plaetsen; drie lantstreken. |
12 Ende de kinderen Manasse en konden [de inwoonders van] die steden niet verdrijven: want de Canaaniten wilden in den selve lande woonen. |
13 Ende ’t geschiedde, als de kinderen Israëls sterck wierden, so maeckten sy de Canaaniten cijnsbaer: maer sy en verdrevense niet ganschelick. |
14 Doe spraken de kinderen Iosephs tot Iosua, seggende: Waerom hebt ghy my ten erfdeele maar een lot ende een snoer gegeven, daer ick doch een groot volck ben? voor soo vele de HEERE my dus verre gesegent heeft. |
15 Iosua nu seyde tot haer lieden, Dewijle ghy een groot volck zijt, so gaet op na het wout, ende houwt daer voor u af in het lant der Phereziten, ende der Rephaiten, dewijle u ’t geberchte Ephraims te enge is. |
16 Doe seyden de kinderen Iosephs, Dat geberchte en soude ons niet genoechsaem zijn: daer zijn oock yseren wagens by alle Canaaniten, die in het lant des dals woonen, by dien te Beth-Sean, ende hare onderhoorige plaetsen, ende dien die in het dal Izreël zijn. |
17 Voorder sprack Iosua tot het huys Iosephs, tot Ephraim ende tot Manasse, seggende, Ghy zijt een groot volck, ende ghy hebt groote kracht, ghy en sult geen een lot hebben: |
18 Maer ’t geberchte sal uwe zijn: [ende] dewijle het een wout is, so houwt het af, so sullen sijne uytgangen uwe zijn, want ghy sult de Canaaniten verdrijven, al hebben sy yseren wagens, al zijn sy sterck. |