Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
1 ENde het geschiedde te Iconien, dat sy te samen gingen in de Synagoge der Ioden, ende alsoo spraken, dat een groote menichte beyde van Ioden ende Griecken geloofde. |
2 Maer de Ioden die ongehoorsaem waren, verweckten ende verbitterden de zielen der Heydenen tegen de broeders. |
3 Sy verkeerden dan [aldaer] eenen langen tijdt, vrymoedelick sprekende inden Heere, die getuygenisse gaf den woorde sijner genade, ende gaf, dat teeckenen ende wonderen geschiedden door hare handen. |
4 Ende de menichte der stadt wiert verdeelt: ende sommige waren met de Ioden, ende sommige met de Apostelen. |
5 Ende als daer een oploop geschiedde beyde van Heydenen ende van Ioden, met hare Overste,, om haer smaetheyt aen te doen, ende te steenigen, |
6 Zijn sy, [alles] overleght hebbende, gevlucht na de steden van Lycaonien, [namelick] Lystren ende Derben, ende het omliggende landt: |
7 Ende vercondighden aldaer het Euangelium. |
8 Ende een seker man te Lystren, sat onmachtich aen de voeten, kreupel zijnde van sijns moeders lijf, die noyt en hadde gewandelt. |
9 Dese hoorde Paulum spreken: welcke de oogen op hem houdende, ende siende dat hy geloove hadde om gesont te worden, |
10 Seyde met grooter stemme, Staet recht op uwe voeten. Ende hy sprongh op ende wandelde. |
11 Ende de scharen siende ’t gene Paulus gedaen hadde, verhieven hare stemmen, ende seyden in’t Lycaonisch, De Goden zijn den menschen gelijck geworden, ende tot ons neder gekomen. |
12 Ende sy noemden Barnabam Iupiter, ende Paulum Mercurius, om dat hy het woort voerde. |
13 Ende de Priester van Iupiter die voor hare stadt was, als hy ossen ende crantsen aen de voor-poorten gebracht hadde, wilde hy offeren met de scharen. |
14 Maer de Apostelen, Barnabas ende Paulus, [dat] hoorende scheurden hare cleederen, ende sprongen onder de schare, roepende, |
15 Ende seggende, Mannen, waerom doet ghy dese dingen? Wy zijn oock menschen van gelijcke bewegingen als ghy, ende vercondigen u lieden dat ghy u soudt van dese ydele [dingen] bekeeren tot den levendigen Godt, die gemaeckt heeft den hemel, ende de aerde, ende de zee, ende al ’t gene in de selve is. |
16 Welcke in de voorledene tijden alle de Heydenen heeft laten wandelen in hare wegen. |
17 Hoe wel hy nochtans hem selven niet onbetuyght gelaten en heeft, goet doende van den hemel, ons regen ende vruchtbare tijden gevende, vervullende onse herten met spijse ende vrolickheyt. |
18 Ende dit seggende en wederhielden sy nauwlijcks de scharen, dat sy haer niet en offerden. |
19 Maer daer over quamen Ioden van Antiochien ende Iconien, ende overrededen de scharen, ende steenighden Paulum, ende sleepten [hem] buyten de stadt: meynende dat hy doodt was. |
20 Doch als hem de Discipelen omringht hadden, stondt hy op, ende quam in de stadt: ende des anderen daeghs ginck hy met Baraba uyt na Derben. |
21 Ende als sy der selve stadt het Euangelium verkondight, ende vele discipelen gemaeckt hadden, keerden sy weder na Lystren, ende Iconien, ende Antiochien: |
22 Versterckende de zielen der Discipelen, [ende] vermanende dat’se souden blijven in het geloove, ende dat wy door vele verdruckingen moeten ingaen in het Coninckrijcke Godts. |
23 Ende als sy haer in elcke Gemeynte met opsteken der handen Ouderlingen verkoren hadden, gebeden hebbende met vasten, bevalen sy’se den Heere, in welcken sy gelooft hadden. |
24 Ende Pisidien door-gereyst hebbende, quamen sy in Pamphylien. |
25 Ende als sy tot Pergen het woort gesproken hadden, quamen sy af na Attalien. |
26 Ende van daer scheepten sy af na Antiochien, van waer sy der genade Godts bevolen waren geweest tot het werck dat sy volbracht hadden. |
27 Ende daer gekomen zijnde, ende de Gemeynte vergadert hebbende, verhaelden sy wat groote dingen Godt met haer gedaen hadde, ende dat hy den Heydenen de deure des geloofs geopent hadde. |
28 Ende sy verkeerden aldaer geenen kleynen tijdt met de Discipelen. |