Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
1 ENde alle de tollenaers ende de sondaers naederden tot hem, om hem te hooren. |
2 Ende de Phariseen ende de Schriftgeleerde murmureerden, seggende, Dese ontfanght de sondaers, ende eet met haer. |
3 Ende hy sprack tot haer dese gelijckenisse, seggende, |
4 Wat mensche onder u hebbende hondert schapen, ende een van die verliesende, en verlaet niet de negen ende tnegentich inde woestijne, ende gaet nae het verlorene, tot dat hy ’t selve vinde? |
5 Ende als hy ’t gevonden heeft, leght hy’t op sijne schouderen, verblijdt zijnde. |
6 Ende te huys komende roept hy de vrienden ende de gebueren te samen, seggende tot haer, Weest blijde met my, want ick hebbe mijn schaep gevonden, dat verloren was. |
7 Ick segge u lieden, datter alsoo blijdschap sal zijn inden hemel over eenen sondaer, die hem bekeert, [meer] dan over negen en tnegentich rechtveerdige, die de bekeeringe niet van nooden en hebben. |
8 Ofte wat vrouwe hebbende tien penningen, indien sy eenen penninck verliest, en ontsteeckt niet een keerse, ende keert het huys [met besemen], ende soeckt neerstelick tot dat sy [dien] vindt? |
9 Ende als sy [dien] gevonden heeft, roept sy de vriendinnen ende de gebuerinnen te samen, seggende, Weest blijde met my, want ick hebbe den penninck gevonden, dien ick verloren hadde. |
10 Alsoo (segge ick u lieden) is daer blijdschap voor de Engelen Godts over eenen sondaer die hem bekeert. |
11 Ende hy seyde, Een seker mensche hadde twee soonen: |
12 Ende de jonghste van haer seyde tot den vader, Vader, geeft my het deel des goets dat [my] toekomt. Ende hy deylde haer het goet. |
13 Ende niet vele dagen daer na, de jongste sone, alles by een vergadert hebbende, is wech gereyst in een verre [gelegen] landt, ende heeft aldaer sijn goet doorgebracht, levende overdadichlick. |
14 Ende als hy het alles verteert hadde, wiert daer een groote hongers noot in dat selve landt, ende hy begon gebreck te lijden. |
15 Ende hy ginck henen ende voeghde hem by een vande burgers des selven landts: ende die sondt hem op sijn landt, om de swijnen te weyden. |
16 Ende hy begeerde sijnen buyck te vullen met den draf, die de swijnen aten: ende niemandt en gaf’se hem. |
17 Ende tot hem selven gekomen zijnde, seyde hy, Hoe vele huerlingen mijns vaders hebben overvloet van broot, ende ick vergae van honger? |
18 Ick sal opstaen ende tot mijnen vader gaen, ende ick sal tot hem seggen, Vader ick hebbe gesondight tegen den hemel, ende voor u. |
19 Ende ick en ben niet meer weerdigh uw’ sone genaemt te worden: Maeckt my als eenen van uwe huerlingen. |
20 Ende opstaende ginck hy na sijnen vader. Ende als hy noch verre [van hem] was, sagh hem sijn vader, ende wiert met innerlicke ontferminge beweeght: ende [toe] loopende viel hem om sijnen hals, ende custe hem. |
21 Ende de sone seyde tot hem, Vader, Ick hebbe gesondight tegen den Hemel, ende voor u, ende en ben niet meer weerdigh uw’ sone genaemt te worden. |
22 Maer de vader seyde tot sijne dienstknechten, Brenght [hier] voort het beste cleedt, ende doet het hem aen, ende geeft eenen rinck aen sijne handt, ende schoenen aen de voeten. |
23 Ende brenght het gemeste calf, ende slacht het: ende laet ons eten ende vrolick zijn. |
24 Want dese mijn soon was doodt, ende is weder levendigh geworden: ende hy was verloren, ende is gevonden. Ende sy begonden vrolick te zijn. |
25 Ende sijn oudtste soon was in’t veldt, ende alsoo hy quam, ende het huys genaeckte, hoorde hy het gesangh, ende het gerey. |
26 Ende tot hem geroepen hebbende een van de knechten, vraeghde wat dat mochte zijn. |
27 Ende dese seyde tot hem, Uw’ broeder is gekomen, ende uw’ vader heeft het gemeste calf geslachtet, om dat hy hem gesont weder ontfangen heeft. |
28 Maer hy wiert toornich, ende en wilde niet ingaen. So ginck dan sijn vader uyt, ende badt hem. |
29 Doch hy antwoordende seyde tot den vader, Siet, ick diene u [nu] so vele jaren, ende en hebbe noyt uw’ gebodt overgetreden, ende ghy en hebt my noyt een bocksken gegeven, op dat ick met mijne vrienden mochte vrolick zijn. |
30 Maer als dese uwe sone gekomen is, die uw’ goet met hoeren doorgebracht heeft, so hebt ghy hem het gemeste calf geslachtet. |
31 Ende hy seyde tot hem, Kindt, ghy zijt altijdt by my, ende alle het mijne is uwe. |
32 Men behoorde dan vroolick ende blijde te zijn, want dese uwe broeder was doot, ende is weder levendich geworden: ende hy was verloren, ende is gevonden. |