Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde des HEEREN woort geschiedde tot my, seggende: |
| 2 Ghy en sult u geene vrouwe nemen: ende ghy en sult geene sonen noch dochteren hebben in dese plaetse. |
| 3 Want soo seyt de HEERE van de sonen ende van de dochteren die in dese plaetse geboren worden: daer toe van hare moederen diese baren, ende van hare vaderen diese gewinnenn in desen lande: |
| 4 Sy sullen pijnlicke dooden sterven, sy en sullen niet beklaecht nochte begraven worden, sy sullen tot mist op den aerd-bodem zijn: ende sy sullen door’t sweert ende door den honger verteert worden, ende hare doode lichamen sullen ’tgevogelte des hemels ende ’tgedierte der aerde tot spijse zijn. |
| 5 Want soo seyt de HEERE; En gaet niet in het huys des genen die eene rouw-maeltijd houdt, ende en gaet niet henen om te rouw-klagen, noch en hebt geen medelijden met hen: want ick hebbe van desen volcke (spreeckt de HEERE) wechgenomen mijne vrede, goedertierenheyt, ende barmherticheden. |
| 6 So dat groote ende kleyne in desen lande sullen sterven, sy en sullen niet begraven worden: ende men salse niet beklagen, noch sich selven insnijden, nochte kael maken om harent wille. |
| 7 Oock en salmen hen niets uytdeylen over de rouwe, om yemant te troosten over eenen dooden: nochte hen te drincken geven uyt den troost-beker, over yemants vader ofte over yemants moeder. |
| 8 En gaet oock niet in een huys der maeltijt, om by hen te sitten: om te eten ende te drincken. |
| 9 Want soo seyt de HEERE der heyrscharen, de Godt Israëls; Siet ick sal van dese plaetse voor u lieder oogen ende in u lieder dagen doen ophouden, de stemme der vreuchde ende de stemme der blijtschap, de stemme des bruydegoms ende de stemme der bruyt. |
| 10 Ende het sal geschieden, als ghy desen volcke alle dese woorden sult aenseggen, ende sy tot u seggen; Waerom spreeckt de HEERE al dit groot quaet over ons, ende welck is onse misdaet, ende welck is onse sonde, die wy tegen den HEERE onsen Godt gesondicht hebben? |
| 11 Dat ghy tot hen sult seggen; Om dat uwe vaders my verlaten hebben, spreeckt de HEERE, ende hebben andere Goden na-gewandelt, ende die gedient, ende sich voor die neder gebogen: maer my verlaten, ende mijne wet niet gehouden en hebben: |
| 12 Ende ghylieden erger gedaen hebt dan uwe vaderen: want siet ghylieden wandelt, een yegelijck nae sijns boosen herten goetduncken, om nae my niet te hooren. |
| 13 Daerom sal ick u lieden uyt dit lant werpen, in een lant, dat ghy niet gekent en hebt, ghy noch uwe vaders: ende aldaer sult ghy andere Goden dienen, dacht ende nacht; om dat ick u geene genade sal geven. |
| 14 Daerom, siet de dagen komen, spreeckt de HEERE; datter niet meer sal geseyt worden, [Soo waerachtich als] de HEERE leeft, die de kinderen Israëls uyt Egypten-lant heeft opgevoert: |
| 15 Maer, [soo warachtich als] de HEERE leeft, die de kinderen Israëls heeft opgevoert uyt den lande van ’t Noorden, ende uyt alle de landen daerhenen hyse gedreven hadde: want ick salse wederbrengen in haer lant, dat ick haren vaderen gegeven hebbe. |
| 16 Siet ick sal senden tot vele visschers, spreeckt de HEERE, die sullense visschen: ende daerna sal ick senden tot vele jagers, die sullense jagen van op allen berge, ende van op allen heuvel, ja uyt de cloven der steenrotzen. |
| 17 Want mijne oogen zijn op alle hare wegen; sy en zijn voor mijn aengesichte niet verborgen, nochte hare ongerechticheyt verholen van voor mijne oogen. |
| 18 Dies sal ick eerst hare ongerechticheyt, ende hare sonde dobbel vergelden, om dat sy mijn lant ontheylicht hebben: sy hebben mijne erffenisse met de doode lichamen harer verfoeyselen ende harer grouwelen vervult. |
| 19 ô HEERE, ghy zijt mijne sterckte, ende mijne sterckheyt, ende mijne toevlucht, ten dage der benaeutheyt: tot u sullen de heydenen komen van de eynden der aerde, ende seggen; Immers hebben onse vaders leugen erflick beseten, [ende] ydelheyt, daer in doch niet en was dat nut dede. |
| 20 Sal een mensche sich Goden maken? sy en zijn doch geene Goden. |
| 21 Daerom, siet ick sal hen bekent maken, op ditmael; ick sal hen bekent maken mijne hant, ende mijne macht: ende sy sullen weten, dat mijn Naem is HEERE. |
