Statenvertaling.nl

sample header image

Job 1 – Statenvertaling editie 1637

Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)

Edities SV:    

Bijbelboek:    

Hoofdstuk: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42
Inleiding Bijbelboek
Weergave: Met kanttekeningenZonder kanttekeningen

Job 1

Iob is oprecht vroom, vers 1. gesegent van Godt met kinderen, rijckdom, ende eere, 2. wort door de aendrijvinge des Satans, 6. ende de toelatinge Godts, 12. tot sijner beproevinge versocht met het verlies van al sijn goet, 13. ende kinderen, 18. waer over hy teeckenen geeft van droefheyt, sich troost, ende Godt van alles danckt, 20.
 
1 DAER was een man in den lande 1 Uz, sijn naem was 2 Iob: ende deselve man was a 3 oprecht, ende 4 vroom ende 5 Godtvreesende, ende wijckende van 6 ’t quaet.
1 Hebr. Uts, ofte Huts. Verstaet een lantschap soo vernaemt van een man des selven naems. Drie hebben desen naem gehadt, van de welcke de H. Schrift vermelt. 1. De sone Arams des soons Sems, Gen. 10.23. 2. De eerst-geboren sone Nahors, des broeders Abrahams, Gen. 22.21. 3. Een der nakomelingen Esaus, Gen. 36.28. De eerste is geweest de vader der inwoonderen des lants Trachonitis, anders genaemt nae hem Ausitis, als ofmen seyde Usitis. Van dit lant, ’t welcke een deel was van ’t lant der Israeliten, houden eenige uytleggers, dat hier gesproken wert. Doch andere meynen, datmen hier verstaen moet een lantschap in Syrien gelegen, hebbende sijnen naem vanden tweeden Uz. Oock zijnder die dese plaetse nemen van eene contreye in Idumea, alwaer de derde Uz woonachtich was, siet Thren. 4.21.
2 Hebr. Ijob. siet Ezech. 14.14, 20. Iac. 5.11.
a Iob 2.3.
3 Ofte eenvoudich, D. ongeveynst in’t geloove, ende vertrouwen op Godt, ende recht uyt inde liefde tegen sijnen naesten. siet van dit woort Gen. 6. op vers 9.
4 Hebr. recht. ofte, gerechtich, T.w. tegen sijnen naesten. Het woort siet hier meest op de geboden der tweeder tafel. Evenwel wort het veel in’t gemeyne genomen, beteeckenende eenen, die noch ter rechter, noch ter slincker hant en wijckt vanden rechten wech, maer daer in blijft, schouwende alle kromme wegen, die hem daer van souden mogen afwenden. Alsoo ond. 4.7. ende 8.6. ende 17.8.
5 Siet oock Psa. 7. op vers 11. De ware vreese Godts ist beginsel aller deuchden: Pro.8.13. ende 15.33. doch dese lof siet hier meest op de godtsdiensticheyt, ende de geboden der eerster tafel.
6 T.w. der sonde, verboden in de eerste, ende tweede tafel der tien geboden.
 
2 Ende hem wierden seven sonen, ende drie dochteren geboren.
3 Daer toe was sijn 7 vee seven duysent 8 schapen, ende drie duysent kemelen, ende vijf hondert jock ossen, ende vijf hondert eselinnen; oock was sijn 9 dienst-volck seer veel: so dat dese man grooter was dan alle 10 die van ’t Oosten.
7 Siet van ’t Hebr. woort mikneh, Gen. 4. op vers 20.
8 Het Hebr. woordeken beteeckent niet alleen schapen, maer oock geyten, dat is, allerley kleyn vee, voornemelick als ’t tegen groote beesten gestelt wort. Siet Genes. 12. op vers 16. ende Lev. 1. op vers 2.
9 Ofte dienstwerck, lantbouwerye.
10 Ofte lieden van Oosten. Hebr. kinderen van Oosten. Dat is, die ten aensien van Iudea Oost-waert woonden. Vergel. Gen. 29.1. Iud. 6.3. ende siet de aenteeckeningen.
 
4 Ende sijne sonen gingen ende maeckten maeltijden in yeders huys op 11 sijnen dach: ende sy 12 sonden henen, ende noodichden hare drie susteren, om met hen te eten, ende te drincken.
11 T.w. sijner beurte, om sijne maeltijt te geven: want hier van ginck seker order onder hen om. Ende misschien quam de order op elck een, ten dage sijner geboorte. want Iob naemt desen sijnen dach, cap. 3.1.
12 T.w. Boden, die de susteren souden ter maeltijt nooden. Alsoo in’t volg. vers.
 
5 ’T geschiedde dan, als de dagen der maeltijden om-gegaen waren, dat Iob henen sondt, ende hen 13 heyligde, ende des smorgens vroech opstont, ende brand-offeren offerde, [nae] harer aller getal; want Iob 14 seyde, Misschien hebben mijne kinderen 15 gesondiget, ende Godt in haer herte 16 gesegent: alsoo dede Iob alle 17 die dagen.
13 D. versorchde, ende lastede, datse hen heyligen souden, op datse bequaem souden wesen tot het aenstaende offer. Alsoo Exo. 19.10. Dese heyliginge bestont wel voornemelick in de versakinge van alle geestelicke onreynicheyt der sonden; maer oock inde onderhoudinge van sekere lichamelicke ceremonien, als teeckenen der inwendiger heylichmaknige, de welcke in die tijden onder de vroome plaetse hadde. Vergel Genes. 35.2. (alwaer is het woort reynigen) ende de aenteeck. daer op.
14 T.w. by hem selven: dat is, hy dachte. Siet Genes. 20. vers 11.
15 T.w. door onmatige vrolickheyt, lichtveerdich wesen, verquistinge van Godts gaven, vergetinge van de arme, ende andere sonden van vleesschelicke onbedachtsaemheyt.
16 Dat is, niet gesegent, geheyliget, nochte ge-eeret, gelijc het betaemde, maer de geboden des Heeren in hare vreuchde, ende overvloet, kleyn geachtet, ende als in de wint geslagen. Soo is het woort segenen, het welcke anders beteecken prijsen, ende loven, hier genomen voor sijn tegendeel, vloecken, misprijsen, versmaden. Want het hier de sonden beteeckent voor de welcke Iob offerhande dede. Alsoo wort dit woort ooc gebruyckt ond. vers 11. ende cap. 2. vers 9. Siet oock 1.Reg. 21.10. ende de aenteeck. daerop.
17 T.w. als sijne kinderen hare maeltijden hadden gehouden.
 
6 Daer was nu een dach, als de 18 kinderen Godts 19 quamen, om sich voor den HEERE te stellen, dat de 20 Satan oock in’t midden van hen quam.
18 Hebr. sonen. Dat is, de Engelen Godts, gelijck ond. 38.7. niet om datse van naturen sonen, ofte kinderen Godts zijn, als de Eenich-geboren van den Vader, maer om datse dese weerdicheyt hebben uyt de gave der scheppinge, zijnde gemaeckt nae Godts beelt, ende gelijckenisse, om sijn aengesichte geduerichlick te aenschouwen, hem, ende sijne gemeente te dienen, ende eeuwichlick met hem te leven.
19 Dit wort geseyt by gelijckenisse van wereltsche Princen, die om rekenschap te eyschen van hare dienaren, over het gene sy hen belast hebben, de selve voor hen ontbieden. Vergel. 1.Reg. 22.19. ende de aent.
20 D. wederpartijder. siet 1.Chro. 21.1. Soo wort de boose Geest genoemt, om dat hy uyt onversoenelicke vyantschap de geloovige haet, die verklagende voor Godt, Apoc. 12.10. ende als een brieschende leeuw rontomme de selve loopende, ende soeckende wien hy soude mogen verslinden, 1.Pet. 5.8.
 
7 Doe seyde de HEERE tot den Satan; Van waer komt ghy? ende de Satan antwoordde den HEERE, ende seyde; Van 21 om te trecken op de b aerde, ende van die te doorwandelen.
21 Des Duyvels werck is, alles te door-loopen, ende te door-snuffelen, om de gene, die op hare hoede niet en zijn, te grijpen, ende die noch eenichsins wacht houden, te quellen, ende te bespringen.
b 1.Petr. 5.8.
 
8 Ende de HEERE seyde tot den Satan; 22 Hebt ghy [oock] acht geslagen op mijnen knecht Iob? 23 want niemant en is op der aerde gelijck hy, een man oprecht, ende vroom, Godt-vreesende, ende wijckende van’t quaet.
22 Hebr. hebt ghy u herte gelecht, ofte gestelt, D. hebt ghy acht gegeven, ofte merck genomen. De selve maniere van spreken is te vinden, 2.Sam. 18.3. ende ond. 2.3. ende 7.17. ende 23.6.
23 Ofte, dat niemant sijns gelijcke en is op der aerde, etc.
 
9 Doe antwoordde de Satan den HEERE, ende seyde: Ist om niet dat Iob Godt vreest?
10 Hebt ghy niet 24 eene betuyninge gemaeckt voor hem, ende voor sijn huys, ende voor al dat hy heeft rontom? het werck sijner handen hebt ghy 25 gesegent, ende sijn vee is 26 [in menichte] uytgebroken in den lande.
24 D. beschermt, ende bevrijt ghy hem niet van alle quaet door uwe over-al-tegenwoordige voorsichticheyt, ende almogende kracht?
25 Siet van dit woort segenen, Gen. 12. op vers 2.
26 Siet Gen. 30.30. Het Hebr. woort is oock elders gebruyckt van seer groote vermenichvuldinge, als Gen. 28.14. ende 30.43. Exod. 1.12.
 
11 Maer doch streckt nu uwe hant uyt, ende 27 tast aen alles wat hy heeft: so hy u niet in u 28 aengesichte en sal 29 segenen! 30
27 T.w. om dat te beschadigen, ende hem alsoo te plagen. siet Gen. 26. op vers 11.
28 D. stoutelick sonder schroom, ende schaemte.
29 Siet bov. op vers 5.
30 In’t eedt-sweeren der Hebreen wort gemeenelick de straffe, die men sich onderwerpt, somen valschelick sweert, verswegen, als hier. Siet Genes. 14. vers 23.
 
12 Ende de de HEERE seyde tot den Satan: Siet al wat hy heeft zy 31 in uwe hant; alleen 32 aen hem en streckt uwe hant niet uyt: ende de Satan ginck uyt van het aengesichte des HEEREN.
31 D. in uwe macht, onder u gewelt. Siet Genes. 16. vers 6.
32 D. aen sijnen persoone. Verstaet sijn lichaem, ende ziele.
 
13 Daer was nu een dach, als sijne sonen, ende sijne dochteren aten, ende wijn droncken, in den huyse hares broeders des eerst-geborenen;
14 Dat een bode tot Iob quam, ende seyde: De runderen waren ploegende, ende de eselinnen weydende 33 aen hare zijden.
33 D. neffens de selve runderen. Hebr. aen hare handen. Siet het woordeken hant voor zijde gebruyckt, 2.Chro. 21.16, etc. And. op hare plaetsen. dat is, daerse plachten te weyden. Dit woort is somtijts voor plaetsen genomen, als Num. 2.17. Ierem. 6.3.
 
15 Doch de 34 Sabeers 35 deden eenen inval, ende namense, ende sloegen de jongers met de 36 scherpte des sweerts: ende ick ben maer alleen ontkomen om het u aen te seggen.
34 Hebr. Scheba. D. het heyr der Sabeers. Dese waren de nacomelingen van Scheba den sone Ioksans, des soons Abrahams uyt Ketura, Genes. 25.1, 2, 3. Sy woonden in woest Arabien. Siet van de selve Ezech. 27.23. Dese Scheba is te onderscheyden van eenen anderen deses naems, dewelcke was de sone van Raëma, de sone van Cus, de sone Chams, des soons Noa, Gen. 10.7. wiens nakomelingen bewoonden Mooren-lant. Siet de aenteeck. op die plaetse, ende op vers 28.
35 Hebr. Scheba viel.
36 Hebr. mont. Alsoo in’t volgende.
 
16 Als dese noch sprack, so quam een ander, ende seyde; 37 Het vyer Godts viel uyt den Hemel, ende ontstack onder de 38 schapen, ende onder de jongens, ende verteerdese: ende ick ben maer alleen ontkomen om het u aen te seggen.
37 D. een groot, geweldich, ende verschrickelick vyer. Vergel. Gen. 13. de aenteeck. op vers 10. ofte, dat Godt vanden Hemel gesonden heeft, soo sy meenden.
38 Siet bov. op vers 3.
 
17 Als dese noch sprack, so quam een ander, ende seyde; De Chaldeen stelden drie 39 hoopen, ende vielen op de kemelen aen ende namense, ende sloegen de jongers met de scherpte des sweerts: ende ick ben maer alleen ontkomen, om het u aen te seggen.
39 Hebr. hoofden. maer het Hebr. woort beteeckent somtijts een schare, ofte bende, ofte hoop volcks, als hier, Iud. 7.16. 1.Sam. 11.11.
 
18 Als dese 40 noch sprack, so quam een ander, ende seyde: Uwe sonen, ende uwe dochteren aten, ende droncken wijn in’t huys hares broeders, des eerst-geborenen:
40 Het Hebreeusch woort is aldus genomen. Prov. 8.26. ende Ion. 4.2.
 
19 Ende siet, een groote wint quam van over de woestijne, ende 41 stiet aen de vier hoecken van het huys, ende het viel op de 42 jongelingen, datse storven: ende ick ben maer alleen ontkomen, om het u aen te seggen.
41 Hebr. eygentlick, raeckte. D. trefte.
42 De sonen Iobs. siet Gen. 22. op vers 5.
 
20 Doe stont Iob op, ende 43 scheurde sijnen 44 mantel, ende 45 schoer sijn hooft, ende viel op de aerde, ende 46 booch sich neder:
43 Siet Genes. 37. op vers 29.
44 Dit is een opperkleet geweest, ’twelcke de voornaemste onder den volcke droegen.
45 D. liet sijn hooft scheeren. Alsoo Gen. 41.14. 2.Sam. 14.26. ende siet Gen. 40. op vers 22. Het scheeren nu was een teecken van droeffenisse, ende rouwe, Lev. 21.5. Ierem. 41.5. ende 48.37. Mich. 1.16. Anders heeftmen sich oock laten scheeren, alsmen sijn lichaem reynigen wilde: het welcke nadien het tegen den tijt van vreuchde plach te geschieden, so is het oock een teecken geweest van verquickinge, ende blijtschap. Gen. 41.14. ende het nalaten daer van, een teecken van onsteltenisse, ende droefheyt. 2.Sam. 19.24.
46 Het Hebreeusch woort beteeckent sich nederbuygen, ofte voor Godt, om hem Godts-dienstige eere te bewijsen: van welcke beteeckeninge siet Genes. 24. op vers 26. ofte voor de menschen, om die burgerlicke eere aen te doen: van welcke beteeckeninge siet Gen. 18. op vers 2. De eerste heeft hier plaetse, gelijck het af te nemen is uyt de volgende woorden, in de welcke hy Godt danckt van al dat hy hem toe-gesonden hadde.
 
21 Ende hy seyde: c Naeckt ben ick uyt mijns moeders buyck gekomen, ende naeckt sal ick 47 daer henen wederkeeren; de HEERE heeft gegeven, ende 48 de HEERE heeft genomen: de Naem des HEEREN zy 49 gelooft.
c Eccles. 5.14. 1.Tim. 6.4.
47 Dit seyde hy, soo ’t schijnt, wijsende op de aerde, nae dewelcke hy hem neder-gebogen hadde.
48 Hoe de quade wercken des Satans, ende der boose menschen den goeden Godt toegeschreven werden, siet Genes. 45. op vers 5. ende 1.Reg. 12. op vers 15.
49 Hebr. gesegent. Siet Gen. 14.20. ende de aenteeck.
 
22 In dit alles en 50 sondichde Iob niet, ende 51 en schreef Gode niet 52 ongerijmts toe.
50 Noch met woort, noch met daet.
51 Ofte, eygende toe. Hebr. gaf.
52 Hebr. onsmakelicks. dat is, ongerijmts, onredelicks, ofte onbetamelicks. T.w. het welcke soude mogen strijden tegen Godts nature, ende eygenschappen, ende tegen de eere sijnes Naems.

Einde Job 1