Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 DOe sondt de Coninck henen, ende tot hem versamelden alle de Outste van Iuda, ende Ierusalem. |
| 2 Ende de Coninck ginck op in het Huys des HEEREN, ende met hem alle man van Iuda, ende alle inwoonderen van Ierusalem, ende de Priesteren, ende Propheten, ende al het volck, vanden minsten tot den meesten: ende hy las voor haren ooren alle de woorden van het boeck des verbondts, dat in het Huys des HEEREN gevonden was. |
| 3 De Coninck nu stont aen den Pilaer, ende maeckte een verbondt voor des HEEREN aengesichte, om den HEERE na te wandelen, ende sijne geboden, ende sijne getuygenissen, ende sijne insettingen met gantscher herte, ende met gantscher ziele te houden, bevestigende de woorden deses verbondts, die in dit boeck geschreven zijn: ende het gantsche volck stont in dit verbondt. |
| 4 Ende de Coninck geboodt den Hoogen-Priester Hilkia, ende den Priesteren der tweeder ordeninge, ende den Dorpel-bewaerders, datse uyt den Tempel des HEEREN alle gereetschap, die voor Baal, ende voor het [beelt des] Boschs, ende voor al het heyr des hemels gemaeckt waren, uytbrengen souden: ende hy verbrandde die buyten Ierusalem inde velden Kidrons, ende liet het stof daer van nae Bethel dragen. |
| 5 Daer toe schafte hy de Chemarim af, die de Coningen van Iuda gestelt hadden, op datmen roocken soude op de hoochten, inde steden van Iuda, ende rontom Ierusalem; mitsgaders, die den Baal, de Sonne, ende de Mane, ende den [anderen] Planeten, ende alle den Heyre des hemels roockten. |
| 6 Hy bracht oock het [beelt des] Boschs uyt den Huyse des HEEREN wech, buyten Ierusalem, tot de beke Kidron, ende verbrande het aen de beke Kidron, ende vergruysde ’t tot stof, ende hy wierp het stof daer van op de graven der kinderen des volcks. |
| 7 Daertoe brack hy de huysen der schant-jongers af, die aen het Huys des HEEREN waren; alwaer de wijven huyskens voor het [beelt des] boschs weefden. |
| 8 Ende hy bracht alle de Priesters uyt de steden van Iuda, ende verontreynichde de hoochten, alwaer die Priesters geroockt hadden, van Geba aen tot Ber-Seba toe: ende hy brack de hoochten der poorten af, [oock] die aen de deure der poorte van Iosua de Overste der stadt was, welcke aen yemants slinckerhant was, in de stadtpoorte [gaende]. |
| 9 Doch en offerden de Priesters der hoochten niet op den altaer des HEEREN te Ierusalem: maer sy aten ongesuerde [brooden] in’t midden van hare broederen. |
| 10 Hy verontreynichde oock Topheth, dat in het dal der kinderen Hinnoms is; op dat niemant sijnen sone, ofte sijne dochter den Molech door het vyer dede gaen. |
| 11 Ende hy schafte de peerden af, die de Coningen van Iuda der Sonne gestelt hadden, van den inganck in het Huys des HEEREN, tot de kamer Nathan-Melechs des hovelincks, die in Parvarim was: ende de wagenen der Sonne verbrandde hy met vyer. |
| 12 Voorder de altaren, die op het dack der oppersale van Achaz waren, die de Coningen van Iuda gemaeckt hadden, mitsgaders de altaren, die Manasse inde twee Voorhoven van het Huys des HEEREN gemaeckt hadde, brack de Coninck af; ende hy verbrijseldese van daer, ende wierp het stof daer van inde beke Kidron. |
| 13 De hoochten oock, die voor aen Ierusalem waren, dewelcke waren ter rechterhant vanden berch Mashith, die Salomo de Coninck Israëls den Asthoreth, het verfoeysel der Zidoniers, ende den Camos het verfoeysel der Moabiten, ende den Milcom den grouwel der kinderen Ammons gebouwt hadde, verontreynichde de Coninck. |
| 14 Insgelijcx brack hy de opgerichtte beelden, ende roeyde de bosschen uyt: ende hy vervulde hare plaetse met menschen beenderen. |
| 15 Daertoe oock den altaer, die te Bethel was, [ende] de hoochte, die Ierobeam de sone Nebats, de welcke Israël sondigen dede, gemaeckt hadde; t’samen dien selven altaer, ende die hoochte brack hy af: ja hy verbrandde de hoochte, hy vergruysdese tot stof, ende hy verbrandde het bosch. |
| 16 Ende als Iosia sich omkeerde, sach hy de graven, die daer op den berch waren, ende sondt henen, ende nam de beenen uyt de graven, ende verbranddese op dien altaer, ende verontreynichde dien: nae het woort des HEEREN, dat de man Godts uytgeropen hadde, die dese woorden uytriep. |
| 17 Voorder seyde hy; Wat is dat voor een graf-teecken, dat ick sie? ende de lieden der stadt seyden tot hem; Het is het graf vande man Godts, die uyt Iuda quam, ende dese dingen, die ghy tegen desen altaer van Bethel gedaen hebt, uytgeropen heeft. |
| 18 Ende hy seyde; Laet hem liggen, dat niemant sijne beenderen verroere: so bevrijddense sijne beenderen; met de beenderen des Propheten, die uyt Samaria gekomen was. |
| 19 Daertoe nam Iosia oock wech alle de huysen der hoochten, die inde steden van Samaria waren, die de Coningen Israëls gemaeckt hadden, om [den HEERE] tot toorn te verwecken; ende hy dede de selve nae alle de daden, die hy te Bethel gedaen hadde. |
| 20 Ende hy slachtede alle de Priesteren der hoochten, die daer waren, op de altaren; ende verbrandde menschen-beenderen op de selve: daerna keerde hy weder nae Ierusalem. |
| 21 Ende de Coninck geboodt den gantschen volcke, seggende; Houdet den HEERE uwen Godt Paeschen: gelijck in dit boeck des verbondts geschreven is. |
| 22 Want gelijck dit Paeschen en wasser geen gehouden, vande dagen der Richteren aen, die Israël gerichtet hadden, nochte in alle de dagen der Coningen Israëls, nochte der Coningen van Iuda. |
| 23 Maer in het achtiende jaer des Conincks Iosia, wert dit Paeschen den HEERE te Ierusalem gehouden. |
| 24 Ende oock dede Iosia wech de waerseggers, ende de duyvels-konstenaers, ende de Teraphim, ende de dreck-goden, ende alle verfoeyselen, die inden lande Iuda, ende in Ierusalem gesien werden: op dat hy bevestichde de woorden der wet, die geschreven waren in het boeck, dat de Priester Hilkia in het Huys des HEEREN gevonden hadde. |
| 25 Ende voor hem en was geen Coninck sijns gelijcke, die sich tot den HEERE met sijn gantsch herte, ende met sijne gantsche ziele, ende met sijne gantsche kracht, nae alle de wet Mose bekeert hadde: ende na hem en stont sijns gelijcke niet op. |
| 26 Nochtans en keerde sich de HEERE vanden brandt sijnes grooten toorns niet af, daermede sijn toorn brandede tegen Iuda, om alle de tergingen, daermede Manasse hem getercht hadde. |
| 27 Ende de HEERE seyde; Ick sal Iuda oock van mijn aengesichte wechdoen; gelijck als ick Israël wech gedaen hebbe: ende ick sal dese stadt Ierusalem verwerpen, die ick verkoren hebbe, ende het Huys, daer van ick geseyt hebbe; Mijn Name sal daer wesen. |
| 28 Het overige nu der geschiedenissen van Iosia, ende al wat hy gedaen heeft; zijn die niet geschreven in het boeck der Chroniken der Coningen van Iuda? |
| 29 In sijne dagen tooch Pharao Necho de Coninck van Egypten op tegen den Coninck van Assyrien, nae de riviere Phrath: ende de Coninck Iosia tooch hem te gemoete; ende hy doodde hem te Megiddo, als hy hem gesien hadde. |
| 30 Ende sijne knechten voerden hem doodt op eenen wagen, van Megiddo, ende brachten hem te Ierusalem, ende begroeven hem in sijn graf, ende het volck des lants nam Ioahaz den sone van Iosia, ende salfden hem, ende maeckten hem Coninck in sijns vaders plaetse. |
| 31 Drie en twintich jaer was Ioahaz out, doe hy Coninck wert, ende hy regeerde drie maenden te Ierusalem: ende sijner Moeder naem was Hamutal, de dochter van Ieremia van Libna. |
| 32 Ende hy dede dat quaet was in de oogen des HEEREN; nae alles dat sijne vaderen gedaen hadden. |
| 33 Doch Pharao Necho liet hem binden te Ribla in’t lant van Hamath, op dat hy te Ierusalem niet regeren en soude: ende hy leyde het lant eene boete op van hondert talenten silvers, ende een talent gouts. |
| 34 Oock maeckte Pharao Necho Eliakim den sone van Iosia Coninck, in de plaetse van sijnen vader Iosia, ende veranderde sijnen naem in Iojakim: maer Ioahaz nam hy mede, ende hy quam in Egypten, ende sterf aldaer. |
| 35 Ende Iojakim gaf dat silver ende dat gout aen Pharao; doch hy schattede het lant, om dat gelt nae het bevel van Pharao te geven; een yeder nae sijne schattinge eyschte hy het silver, ende gout af van het volck des lants, om aen Pharao Necho te geven. |
| 36 Vijf en twintich jaer was Iojakim out, doe hy Coninck wert, ende regeerde elf jaer te Ierusalem: ende sijner Moeder naem was Zebudda, een dochter van Pedaja, van Ruma. |
| 37 Ende hy dede dat quaet was inde oogen des HEEREN, nae alles wat sijne vaders gedaen hadden. |
