Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde David sprack de woorden deses Liets tot den HEERE: ten dage als de HEERE hem verlost hadde uyt de hant aller sijner vyanden, ende uyt de hant Sauls. |
| 2 Hy seyde dan: De HEERE is my mijne steenrotze, ende mijn borcht, ende mijn uythelper: |
| 3 Godt is mijne rotze, ick sal op hem betrouwen: mijn schilt ende den hoorn mijns heyls, mijn hooch-vertreck, ende mijne toevlucht, mijn verlosser, van gewelt hebt ghy my verlost. |
| 4 Ick aenriep den HEERE die te prijsen is, ende ick wert verlost van mijne vyanden. |
| 5 Want baren des doots hadden my omvangen: beken Belials verschrickten my. |
| 6 Banden der helle omringden my: stricken des doots bejegenden my. |
| 7 Als my bange was, aenriep ick den HEERE, ende riep tot mijnen Godt: ende hy hoorde mijne stemme uyt sijn palleys, ende mijn geroep [quam] in sijne ooren. |
| 8 Doe daverde ende beefde de aerde, de fondamenten des hemels beroerden sich, ende daverden, om dat hy ontsteken was. |
| 9 Roock ginck op van sijner neuse, ende een vyer uyt sijnen mont verteerde, kolen werden daer van aengesteken. |
| 10 Ende hy booch den Hemel, ende daelde neder, ende donckerheyt was onder sijne voeten. |
| 11 Ende hy voer op eenen Cherub, ende vlooch: ende wert gesien op de vleugelen des wints. |
| 12 Ende hy settede duysternisse rontom sich tot tenten; eene t’ samenbindinge der wateren, wolcken des Hemels. |
| 13 Van den glantz voor hem henen, werden kolen des vyers aengesteken. |
| 14 De HEERE donderde van den Hemel, ende de Alderhoochste gaf sijne stemme. |
| 15 Ende hy sondt pijlen uyt ende verstroydese; blixem, ende verschricktese. |
| 16 Ende de diepe kolcken der Zee werden gesien, de gronden der werelt werden ontdeckt, door het schelden des HEEREN, van het geblaes des wints sijner neuse. |
| 17 Hy sondt van der hoochte, hy nam my; Hy trock my op uyt groote wateren. |
| 18 Hy verloste my van mijnen stercken vyant; van mijne haters, om datse machtiger waren dan ick. |
| 19 Sy hadden my bejegent ten dage mijns ongevals; maer de HEERE was my een steunsel. |
| 20 Ende hy voerde my uyt in de ruymte, ende ruckte my uyt: want hy hadde lust aen my. |
| 21 De HEERE vergoldt my nae mijne gerechticheyt; Hy gaf my weder nae de reynicheyt mijner handen. |
| 22 Want ick hebbe des HEEREN wegen gehouden, ende en ben mijnen Godt niet godtlooslick afgegaen. |
| 23 Want alle sijne rechten waren voor my, ende sijne insettingen, daer van en weeck ick niet af. |
| 24 Maer ick was oprecht voor hem; ende ick wachtede my voor mijne ongerechticheyt. |
| 25 So gaf my de HEERE weder nae mijne gerechticheyt, nae mijne reynicheyt, voor sijne oogen. |
| 26 By den goedertierenen houdt ghy u goedertieren, by den oprechten helt houdt ghy u oprecht. |
| 27 By den reynen houdt ghy u reyn, maer by den verkeerden houdt ghy u verdraeyt. |
| 28 Ende ghy verlost het bedruckte volck; maer uwe oogen zijn tegen de hooge, ghy sultse vernederen. |
| 29 Want ghy zijt mijne Lampe, O HEERE; ende de HEERE doet mijne duysternisse opklaren. |
| 30 Want met u loop ick door eene bende; met mijnen Godt spring ick over eenen muer. |
| 31 Godts wech is volmaeckt; de reden des HEEREN is doorloutert: Hy is een schilt, allen die op hem betrouwen. |
| 32 Want wie is Godt, behalven den HEERE? ende wie is een rotzsteen, behalven onsen Godt? |
| 33 Godt is mijne sterckte [ende] kracht; ende hy heeft mijnen wech volkomen geopent. |
| 34 Hy maeckt mijne voeten gelijck als der hinden, ende stelt my op mijne hoochten. |
| 35 Hy leert mijne handen ten strijde, so dat een stalen boge met mijne armen verbroken is. |
| 36 Oock hebt ghy my gegeven den schilt uwes heyls, ende [door] u verootmoedigen hebt ghy my groot gemaeckt. |
| 37 Ghy hebt mijnen voetstap ruym gemaeckt onder my; ende mijne enckelen hebben niet gewanckelt. |
| 38 Ick vervolgde mijne vyanden, ende verdelgdese, ende en keerde niet weder tot dat ickse verdaen hadde. |
| 39 Ende ick verteerdese, ende doorstackse, datse niet weder opstonden; maer sy vielen onder mijne voeten. |
| 40 Want ghy omgorddet my met kracht ten strijde; ghy deedt onder my nederbucken, die tegen my opstonden. |
| 41 Ende ghy gaeft my den necke mijner vyanden, mijner hateren; ende ick vernieldese. |
| 42 Sy sagen uyt, maer daer en was geen verlosser; nae den HEERE, maer hy en antwoordde hen niet. |
| 43 Doe vergruysde ickse, als stof der aerden; ick stamptese, ick breyddese uyt als slijck der straten. |
| 44 Oock hebt ghy my uytgeholpen van de twisten mijns volcx, ghy hebt my bewaert tot een hooft der heydenen: het volck, [dat] ick niet en kende, heeft my gedient. |
| 45 Vreemde hebben sich my geveynsdelick onderworpen: So haest als [haer] oore [van my] hoorde, hebben sy my gehoorsaemt. |
| 46 Vreemde zijn vervallen, ende hebben sich aengegordet uyt hare sloten. |
| 47 De HEERE leeft, ende gelooft zy mijn rotzsteen: Ende verhoogt zy Godt, de rotzsteen mijns heyls: |
| 48 De Godt, die my volkomene wrake geeft, ende de volcken onder my nederwerpt: |
| 49 Ende die my uytvoert van mijne vyanden; ende ghy verhoogt my boven de gene die tegen my opstaen, ghy reddet my van den man alles gewelts. |
| 50 Daerom sal ick u, ô HEERE, loven onder de Heydenen, ende uwen Name sal ick psalm-singen. |
| 51 [Hy is] een toren der verlossingen sijns Conincks, en hy doet goedertierenheyt aen sijnen gesalfden, aen David ende aen sijn zaet, tot in eeuwicheyt. |
