Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde het geschiedde daerna, also Absalom, Davids sone, eene schoone suster hadde, welcker naem was Thamar, dat Amnon, Davids sone, haer lief kreech. |
| 2 Ende Amnon was benauwt tot kranck wordens toe, om sijner suster Thamars wille, want sy was eene maecht; so dat het in Amnons oogen swaer was, haer yets te doen. |
| 3 Doch Amnon hadde eenen vrient, wiens naem was Ionadab, een sone van Simea, Davids broeder: ende Ionadab was een seer wijs man. |
| 4 Die seyde tot hem; Waerom zijt ghy van morgen tot morgen soo mager, ghy Conincks sone, en sult ghy ’t my niet te kennen geven? Doe seyde Amnon tot hem; Ick hebbe Thamar, mijns broeders Absaloms suster, lief. |
| 5 Ende Ionadab seyde tot hem; Legt u op uwen leger, ende maeckt u kranck: als dan uwe vader sal komen om u te sien, so sult ghy tot hem seggen; Dat doch mijne suster Thamar kome, datse my met broot spijsige, ende de spijse voor mijne oogen toemake, op dat ick het aensie, ende van hare hant ete. |
| 6 Amnon dan leyde sich, ende maeckte sich kranck: Doe nu de Coninck quam om hem te sien, seyde Amnon tot den Coninc; Dat doch mijne suster Thamar kome, dat sy twee koecxkens voor mijne oogen toemake, ende ick van hare hant ete. |
| 7 Doe sondt David henen tot Thamar in’t huys, seggende: Gaet doch henen in ’t huys uwes broeders Amnons, ende maeckt hem eene spijse. |
| 8 Ende Thamar ginck henen in’t huys haers broeders Amnons, (hy nu was nederliggende) ende sy nam deech, ende kneedde’t, ende maeckte koecxkens toe voor sijne oogen, ende bieck de koecxkens. |
| 9 Ende sy nam eene panne, ende gootse uyt voor sijn aengesichte; maer hy weygerde te eten: ende Amnon seyde: Doet alle man van my uytgan: ende alle man ginck van hem uyt. |
| 10 Doe seyde Amnon tot Thamar; Brengt de spijse in de kamer, dat ick van uwe hant ete: so nam Thamar de koeckxkens, die sy gemaeckt hadde, ende brachtse haren broeder Amnon in de kamer. |
| 11 Als syse nu tot hem nae by brachte, dat hy ate, so greep hy haer, ende seyde tot haer; Komt, ligt by my, mijne suster. |
| 12 Maer sy seyde tot hem; Niet, mijn broeder, en verkracht my niet, want alsoo en doetmen niet in Israël: en doet dese dwaesheyt niet. |
| 13 Want ick, waer henen soud’ ick mijne schande brengen? ende ghy, ghy soudt zijn, als een der dwasen in Israël: so spreeckt doch nu tot den Coninck; want hy en sal my van u niet onthouden. |
| 14 Doch hy en wilde nae hare stemme niet hooren: maer stercker zijnde dan sy, so verkrachtede hy haer, ende lach by haer. |
| 15 Daerna hatede haer Amnon met eenen seer grooten haet, want den haet, daer mede hy haer hatede, was grooter dan de liefde, daer mede hy haer hadde lief gehadt: ende Amnon seyde tot haer; Maeckt u op, gaet wech. |
| 16 Doe seyde sy tot hem; Daer en zijn geene oorsaken om my uyt te drijven; dit quaet soude grooter zijn dan het ander, dat ghy by my gedaen hebt: maer hy en wilde nae haer niet hooren. |
| 17 Ende hy riep sijnen jongen, die hem diende, ende seyde; Drijft nu dese van my uyt nae buyten: ende grendelt de deure achter haer toe. |
| 18 Sy nu hadde eenen veelverwigen rock aen; Want alsoo werden des Conincx dochteren, die maechden waren, met mantels gekleedt: ende grendelde de deure achter haer toe. |
| 19 Doe nam Thamar assche op haer hooft, ende scheurde den veelverwigen rock, die sy aen hadde: ende sijn dienaer brachtse uyt tot buyten, ende sy leyde hare hant op haer hooft, ende ginck vast henen ende kreet. |
| 20 Ende haer broeder Absalom seyde tot haer: Is uwe broeder Aminon by u geweest? nu dan, mijne suster, swijcht stille, hy is uwe broeder; set u herte niet op dese sake: also bleef Thamar ende was eensaem in haers broeders Absaloms huys. |
| 21 Als de Coninck David alle dese dingen hoorde, so ontstack hy seer. |
| 22 Doch Absalom en sprack niet met Amnon, noch quaet noch goet: maer Absalom hatede Amnon, ter oorsake dat hy sijne suster Thamar verkracht hadde. |
| 23 Ende het geschiedde na twee volle jaren, dat Absalom [schaep-]scheerders hadde te Baalhazor, die by Ephraim is: so noodichde Absalom alle de Conincks sonen. |
| 24 Ende Absalom quam tot den Coninck, ende seyde; Siet nu heeft uwe knecht [schaep]scheerders: dat doch de Coninck, ende sijne knechten, met uwen knecht gaen. |
| 25 Maer de Coninck seyde tot Absalom; Niet, mijn sone, laet ons doch niet altesamen gaen, op dat wy u niet beswaerlick en zijn: ende hy hieldt by hem aen, doch hy en wilde niet gaen, maer segende hem. |
| 26 Doe seyde Absalom; Soe niet, laet doch mijnen broeder Amnon met ons gaen: maer de Coninck seyde tot hem; Waerom soude hy met u gaen? |
| 27 Als Absalom by hem aenhieldt, so liet hy Amnon ende alle des Conincx sonen met hem gaen. |
| 28 Absalom nu geboodt sijnen jongens, seggende; Letter nu op, als Amnons herte vrolick is van den wijn, ende ick tot ulieden sal seggen: Slaet Amnon, dan sult ghy hem dooden, en vreest niet: ist niet, om dat ick het u geboden hebbe? zijt sterck, ende weest dapper. |
| 29 Ende Absaloms jongens deden aen Amnon, gelijck als Absalom geboden hadde: doe stonden alle sonen des Conincx op, ende reden een yegelijck op sijnen muyl, ende vloden. |
| 30 Ende het geschiedde, als sy op den wech waren, dat het geruchte tot David quam, datmen seyde: Absalom heeft alle de sonen des Conincx geslagen, ende daer en is niet een van hen overgelaten. |
| 31 Doe stont de Coninck op, ende scheurde sijne kleederen, ende leyde sich neder ter aerden: desgelijcx stonden alle sijne knechten met gescheurde kleederen. |
| 32 Maer Ionadab, de sone van Simea, Davids broeder, antwoordde, ende seyde; Mijn Heere en segge niet, dat sy alle de jongelingen, des Conincx sonen, gedoodt hebben; maer Amnon alleen is doot: want by Absalom isser op toe geleyt, van den dach af, dat hy sijne suster Thamar verkracht heeft. |
| 33 So en neme nu mijn Heere de Coninck de sake niet in sijn herte, denckende; Alle des Conincks sonen zijn doodt: want Amnon alleen is doodt. |
| 34 Absalom nu vluchtede: ende de jonge, die de wacht hieldt, hief sijne oogen op, ende sach toe: ende siet, daer quam veel volcks van den wech achter hem, aen de zijde van ’t geberchte. |
| 35 Doe seyde Ionadab tot den Coninck; Siet, de sonen des Conincx komen: nae het woort uwes knechts, alsoo is’t geschiet. |
| 36 Ende het geschiedde, als hy ge-eyndigt hadde te spreken, siet, so quamen de sonen des Conincx, ende hieven hare stemmen op, ende weenden: ende de Coninck oock, ende alle sijne knechten weenden met een seer groot geween. |
| 37 (Absalom dan vluchtede, ende tooch tot Thalmai, den sone van Ammihur, Coninck van Gesur:) ende hy droech rouwe over sijnen sone, alle die dagen. |
| 38 Also vluchtede Absalom, ende tooch nae Gesur: ende hy was aldaer drie jaren. |
| 39 Doe verlangde [de ziele] des Conincx Davids seer om na Absalom uyt te trecken: want hy hadde sich getroost over Amnon dat hy doot was. |
