Op deze pagina kunt u de Statenvertaling raadplegen in de editie van 1637 en/of 1657. De edities 1637, 1657 en de GBS-editie kunnen naar keuze parallel worden weergegeven. (Bij parallelweergave worden bij een vers eerst de kanttekeningen met verwijsteksten getoond, daarna de verklarende kanttekeningen.)
| 1 ENde het geschiedde ten eynde van twee volle jaren, dat Pharao droomde, ende, siet, hy stont aen de Riviere. |
| 2 Ende, siet, daer quamen op, uyt die riviere sevn koeyen, schoon van aensien, ende vet van vleesche, ende sy weydden inden grase. |
| 3 Ende, siet, seven andere koeyen quamen na die op, uyt de riviere, leelick van aensien, ende dunne van vleesche; ende sy stonden by [d’ andere] koeyen aen den oever van de riviere. |
| 4 Ende die koeyen, leelick van aensien, ende dunne van vleesche, aten op, die seven koeyen, schoone van aensien, ende vet: doe ontwaeckte Pharao. |
| 5 Daerna sliep hy, ende droomde andermael, ende, siet, seven aren reesen op, in eenen halm, vet, ende goet. |
| 6 Ende, siet, seven dunne, ende vanden oosten wint versengde aren, schoten na de selve uyt. |
| 7 Ende de dunne aren verslonden de seven vette, ende volle aren: doe ontwaeckte Pharao, ende, siet, het was een droom. |
| 8 Ende het geschiedde inden morgenstont, dat sijn geest verslagen was, ende hy sondt henen, ende riep alle de tooveraers van Egypten, ende alle de wijse, die daer in waren: ende Pharao vertelde hen sijnen droom, maer daer en was niemant, diese Pharao uytleyde. |
| 9 Doe sprack de overste der Schenckeren tot Pharao, seggende; ick gedencke heden aen mijne sonden. |
| 10 Pharao was seer vertoornt op sijne dienaers, ende leverde my in bewaringe ten huyse van den oversten der Trauwanten, my, ende den oversten der Backeren. |
| 11 Ende in eener nacht, droomden wy eenen droom, ick ende hy: wy droomden, elck nae de uytlegginge sijnes drooms. |
| 12 Ende aldaer was by ons een Hebreeusch jongelinck, een knecht van den oversten der Trauwanten; ende wy verteldense hem, ende hy leyde ons onse droomen uyt: eenen yederen leyde hyse uyt, na sijnen droom. |
| 13 Ende gelijck hy ons uyt leyde, alsoo ist geschiet: my heeft hy herstelt in mijnen staet, ende hem gehangen. |
| 14 Doe sondt Pharao, ende riep Ioseph, ende sy deden hem haestelick uyt den kuyl komen: ende men schoer hem, ende men veranderde sijne kleederen, ende hy quam tot Pharao. |
| 15 Ende Pharao sprack tot Ioseph; Ick hebbe eenen droom gedroomt, ende daer is niemant die hem uytlegge: maer ick hebbe van u hooren seggen, [als] ghy eenen droom hoort, dat ghy hem uytlegt. |
| 16 Ende Ioseph antwoordde Pharao, seggende; Het is buyten my: Godt sal Pharaos welstant aenseggen. |
| 17 Doe sprack Pharao tot Ioseph; Siet, in mijnen droom stont ick aen den oever der riviere: |
| 18 Ende siet, daer quamen op uyt de riviere seven koeyen, vet van vleesche ende schoon van gedaente, ende sy weydden in het gras. |
| 19 Ende siet, seven andere koeyen quamen op na dese, mager ende seer leelick van gedaente, ranck van vleesche: ick en hebbe dier gelijcke van leelickheyt niet gesien inden gantschen Egypten lande. |
| 20 Ende die rancke ende leelicke koeyen aten die eerste seven vette koeyen op; |
| 21 Dewelcke in haren buyck in quamen, maer men merckte niet datse in haren buyck in gekomen waren, want haer aensien was leelick gelijck als in den beginne: doe ontwaeckte ick. |
| 22 Daerna sach ick in mijnen droom, ende siet, seven aren reesen op in eenen halm, vol ende goet. |
| 23 Ende siet, seven dorre, dunne [ende] vanden oosten wint versengde aren schoten na de selve uyt: |
| 24 Ende de seven dunne aren verslonden die seven goede aren: ende ick hebbe ’t den tooveraers geseyt, maer daer en was niemant die ’t my verklaerde. |
| 25 Doe seyde Ioseph tot Pharao; Pharaos droom die is een: ’t gene Godt is doende, heeft hy Pharao te kennen gegeven. |
| 26 Die seven schoone koeyen zijn seven jaren; die seven schoone aren zijn ooc seven jaren: de droom die is een. |
| 27 Ende die seven rancke, ende leelicke koeyen, die na gene op quamen, zijn seven jaren; ende die seven rancke vanden oosten wint versengde aren, sullen seven jaren des hongers wesen. |
| 28 Dit is het woort, ’t welck ick tot Pharao gesproken hebbe: ’t gene dat Godt is doende, heeft hy Pharao vertoont. |
| 29 Siet, de seven aenkomende jaren, salder grooten overvloet in het gantsche lant van Egypten zijn. |
| 30 Maer na de selve sullender opstaen seven jaren des hongers, dan sal in ’t lant van Egypten al dien overvloet vergeten worden, ende den honger sal het lant verteeren. |
| 31 Oock en sal de overvloet in het lant niet gemerckt worden, van wegen dien selven honger, die daerna wesen sal: want hy sal seer swaer zijn. |
| 32 Ende aengaende dat die droom aen Pharao ten tweedenmael is herhaelt; is om dat de sake van Godt vast besloten is, ende dat Godt haestet, om de selve te doen. |
| 33 So sie nu Pharao nae eenen verstandigen ende wijsen man: ende sette hem over ’t lant van Egypten. |
| 34 Pharao doe [soo], ende bestelle Opsienders over het lant: ende neme het vijfde deel des lants van Egypten in de seven jaren des overvloets. |
| 35 Ende dat sy alle spijse van dese aenkomende goede jaren versamelen, ende koorn opleggen, onder de hant van Pharao, tot spijse in de steden, ende bewaren’t. |
| 36 So sal de spijse zijn tot voorraet voor ’t lant, voor seven jaren des hongers, die in Egyptenlant wesen sullen: op dat het lant van honger niet en vergae. |
| 37 Ende dit woort was goet inde oogen van Pharao, ende in de oogen aller sijner knechten. |
| 38 So seyde Pharao tot sijne knechten: Souden wy wel eenen man vinden als desen, inden welcken Godts geest zy? |
| 39 Daer na seyde Pharao tot Ioseph; Nadien Godt u dit alles heeft kont gedaen, so en isser niemant [soo] verstandich ende wijs als ghy. |
| 40 Ghy sult over mijn huys zijn, ende op u bevel sal al mijn volck [de hant] kussen; alleen desen throon sal ick grooter zijn als ghy. |
| 41 Voorder sprack Pharao tot Ioseph; Siet, ick hebbe u over gantsch Egyptenlant gestelt. |
| 42 Ende Pharao nam sijnen rinck van sijne hant af, ende dede hem aen Iosephs hant, ende liet hem fijne lijnen kleederen aen trecken, ende leyde een gouden keten aen sijnen hals. |
| 43 Ende hy dede hem rijden op den tweeden wagen dien hy hadde; ende sy riepen voor sijn aengesichte, Knielt: also stelde hy hem over gantsch Egyptenlant. |
| 44 Ende Pharao seyde tot Ioseph; Ick ben Pharao: doch sonder u en sal niemant sijne hant ofte sijnen voet opheffen in gantsch Egyptenlant. |
| 45 Ende Pharao noemde Iosephs name, Zaphnath Paaneah, ende gaf hem Asnath, de dochter van Potiphera, Overste van On, tot eene vrouwe: ende Ioseph tooch uyt door het lant van Egypten. |
| 46 Ioseph nu was dertich jaer out als hy stont voor ’t aengesichte van Pharao, koninck van Egypten: ende Ioseph ginck uyt van Pharaos aengesichte, ende hy tooch door gantsch Egyptenlant. |
| 47 Ende het lant brachte voort inde seven jaren des overvloets, by hant vollen. |
| 48 Ende hy vergaderde alle spijse der seven jaren, die in Egyptenlant was, ende dede de spijse in de steden: de spijse van het velt elcker stadt, het welcke rontom haer was, dede hy daer binnen. |
| 49 Also brachte Ioseph by een, seer veel koorns, als het zant der Zee: tot datmen ophield te tellen; want des en was geen getal. |
| 50 Ende Ioseph werden twee sonen geboren, eerder een jaer des hongers aenquam, die Asnath, de dochter van Potiphera, overste van On, hem baerde. |
| 51 Ende Ioseph noemde den naem des eerstgeboren, Manasse: want, [seyde hy] Godt heeft my doen vergeten al mijne moeyte, ende het gantsche huys mijns vaders. |
| 52 Ende den naem des tweeden noemde hy, Ephraim: want [seyde hy] Godt heeft my doen wassen in ’t lant mijner verdruckinge. |
| 53 Doe eyndigden de seven jaren des overvloets, die in Egypten geweest was. |
| 54 Ende de seven jaren des hongers begonnen aen te komen; gelijck als Ioseph geseyt hadde: ende daer was honger in alle de landen; maer in gantsch Egyptenlant was broot. |
| 55 Als nu gantsch Egyptenlant hongerde, riep het volck tot Pharao om broot: ende Pharao seyde tot alle Egyptenaren; Gaet tot Ioseph, doet wat hy u seyt. |
| 56 Als dan honger over het gantsche lant was, so opende Ioseph alles waer in [yet] was, ende verkocht aen de Egyptenaren: want de honger in Egyptenlant sterck wert. |
| 57 Ende alle landen quamen in Egypten tot Ioseph om te koopen: want de honger in alle landen sterck was. |
