Op deze pagina kunt u de Statenvertaling met kanttekeningen online raadplegen in de editie van de GBS (Gereformeerde Bijbelstichting).
1 LOOF den HEERE, mijn ziel; o HEERE mijn God, Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid. |
2 Hij bedekt Zich met het licht als met een kleed, Hij rekt den hemel uit als een gordijn. |
3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt. |
4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur. |
5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen. |
6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen. |
7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders. |
8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse die Gij voor hen gegrond hadt. |
9 Gij hebt een paal gesteld, die zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken. |
10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten heen wandelen. |
11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede. |
12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken. |
13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken. |
14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen, |
15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt. |
16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft; |
17 Alwaar de vogelkens nestelen; des ooievaars huis zijn de dennenbomen. |
18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen. |
19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang. |
20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt, |
21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijze van God te zoeken. |
22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen. |
23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe. |
24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen. |
25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote. |
26 Daar wandelen de schepen, en de leviathan, dien Gij geformeerd hebt om daarin te spelen. |
27 Zij alle wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd. |
28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd. |
29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof. |
30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks. |
31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken. |
32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij. |
33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben. |
34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden. |
35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel. Hallelujah. |